امپرسیونیسم در عکاسی

  عکاسان پیرو  این سبک، معتقد به نوعی مبانی زیبایی شناسی تصویری در هنر عکاسی بودند. به طورکلی، امپرسیونیست ها معتقدند که ریتم فیلم و عکس دارای قدرت برانگیزاننده رویا است و این رویا گونگی در عکس هایی به این شیوه با دخل و تصرف عکاس نمود عینی پیدا می کند. در اوج رواج این سبک، مشخصات ظاهری خاصی بروز کرد، از جمله ریتم تصویری نرم و نگرش ایجازی به اشیا. هدف اصلی این سبک، رسیدن به افکار و احساسات موجود، ولی نادیدنی بود.

 امپرسیونیسم نخستین و مهمترین جنبش مدرن هنری در سده نوزدهم و در لغت به معنای دریافتگری، دریافت آنی، یا دریافت حسی می باشد. در واقع تشکل آزادانه هنرمندانی با نظرات مشترک، وبرای عرضه مستقل آثارخود در کنار یکدیگر قرار گرفتند. امپرسیونیسم رویکرد نوین به هنر و زندگی بود که در آثار مریدان آن ثبت تغییرات گذرا و ناپایدار در طبیعت را نمایان می ساخت. نخستین هستة این جنبش توسط مونه، رنوار، سیسلی و پیسارو شکل گرفت. وجه اشتراک این هنر مندان گسست از آموزش های رسمی فرهنگستانی بود.

 پیروان این مکتب هنری ابتدا عنوان "انجمن هنرمندان نقاش مجسمه ساز و گراور گمنام" را بر خود نهاد و پس از چندی لوئیس لروی(لویی لروا) منتقد هنری در مجله charivari (شاری واری) آن را امپرسیونیست (بر گرفته از تابلوی مونه به نام امپرسیون طلوع آفتاب) نامید . امپرسیونیست با لحنی تمسخر آمیز ابداع گردید ، دیری نپائید هنرمندان گروه این عنوان را که گواهی بر یکی از جنبه های برجسته اهداف آثارخود، آن را پذیرفتند.

بهار 1874 گروهی از هنرمندان فرانسوی آثار خود را در یک استودیوی عکاسی( آتلیه نادار) در معرض دید عموم گذاشتند که با شدید ترین واکنشهای خصمانه دنیای هنری پاریس آن زمان مواجه شدند. سر انجام در همین نمایشگاه آثار امپرسیونیست ها به نقطة گسست خود رسید.